czwartek, 28 czerwca 2018

czwartek, 21 czerwca 2018

Dzień Seniora z techniką ebru

"Ebru – tradycyjna turecka sztuka zdobienia papieru poprzez przenoszenie na papier wzorów tworzonych przy pomocy farb rozprowadzanych pędzelkami i patyczkami na wodzie zagęszczonej tłustą substancją – „marmurkowanie”. Papier ozdobiony w technice ebru nazwany jest również papierem tureckim lub papierem marmurkowanym. Do tradycyjnych wzorów stosowanych w sztuce ebru zalicza się m.in. wzory roślinne i ornamentalne, motywy plecionkowe, meczety i półksiężyce. Ebru stosowane jest w tradycyjnej sztuce introligatorskiej.
W 2014 roku sztuka ebru została wpisana na listę niematerialnego dziedzictwaUNESCO.
Początki ebru nie są znane. Sztuka „marmurkowania” narodziła się najprawdopodobniej w Japonii i Chinach. Pierwsze formy ebru pojawiły się w Azji Środkowej (w Turkmenistanie) w XIII wieku i przeniknęły do Anatolii przez Iran. Turcy seldżuccy oraz osmańscy rozpowszechnili ebru stosując ją w kaligrafii oraz w sztuce dekorowania i oprawiania książek
Początkowo papier ebru stosowany był wyłącznie do celów dekoracyjnych. W miarę rozwoju sztuki, kiedy zaczęto otrzymywać papier o bladym wzorze, papier tego typu znalazł zastosowanie w oficjalnej dokumentacji i korespondencji państwowej z uwagi na zabezpieczanie jakie dawał przed fałszerstwem. Papier ebru jest niepowtarzalny – nie można było go podrobić; nie można było też zmienić tekstu na nim zapisanego, ponieważ każda próba wymazania liter kończyła się rozmazaniem i zepsuciem naniesionego na papier wzoru.
Nazwa „ebru” pochodzi być może od perskiego „ebri” (pol. chmura) lub „ab-ru” (pol. powierzchnia wody). Najstarszy zachowany egzemplarz papieru ebru z okresu osmańskiego pochodzi z 1553 roku" 
 tekst pochodzi  stąd.